Polityki kredytowe ustalają również szczegółowe zasady identyfikacji, pomiaru i akceptacji ryzyka, zabezpieczenia zwrotu kredytu oraz monitorowania klientów w okresie trwania umowy kredytowej.
Ryzyko kredytowe to ryzyko poniesienia przez Bank straty z tytułu niewykonania zobowiązań w terminie określonym w umowie w wyniku pogorszenia się lub utraty zdolności kredytowej przez klienta.
System zarządzania ryzykiem kredytowym przez Bank określony został w Polityce kredytowej BNP Paribas Bank Polska S.A. przyjętej przez Zarząd. Szczegółowe zasady i kryteria finansowania w ramach oferty produktowej danej linii biznesowej, rodzaje dostępnych kredytów, cele, warunki i limity finansowania określane są w politykach kredytowych dla poszczególnych linii biznesowych. Intencją Banku, zgodnie z kryteriami polityki kredytowej, jest współpraca z klientami, których cechuje dobra reputacja oraz dobra sytuacja ekonomiczno-finansowa.
Polityki kredytowe ustalają również szczegółowe zasady identyfikacji, pomiaru i akceptacji ryzyka, zabezpieczenia zwrotu kredytu oraz monitorowania klientów w okresie trwania umowy kredytowej.
Proces zarządzania ryzykiem kredytowym dostosowany jest organizacyjnie do przyjętej w Banku struktury linii biznesowych. Kluczową rolę w systemie zarządzania ryzykiem kredytowym pełni wyodrębniony organizacyjnie Obszar Ryzyka, na czele którego stoi członek Zarządu (Chief Risk Officer). Działalność w sferze zarządzania ryzykiem kredytowym wspomagana jest przez Komitet Zarządzania Ryzykiem oraz Komitety Ryzyka Retail Banking/Personal Finance.
Bank dokonuje oceny ryzyka kredytobiorców przy wykorzystaniu systemów klasyfikacji ratingowej i scoringowej oraz klasyfikacji ryzyka według standardów MSSF.
Decyzje kredytowe podejmowane są zgodnie z modelem decyzyjnym zatwierdzanym przez Zarząd Banku i dostosowanym do standardów obowiązujących w grupie BNP Paribas. Model decyzyjny uwzględnia strukturę linii biznesowych, ustala ilość poziomów decyzyjnych, zakres ich kompetencji oraz zasady, kryteria i warunki podejmowania decyzji kredytowych. Pułapy kwotowe uprawnień decyzyjnych uzależnione są od kryteriów: segmentu klienta, profilu ryzyka klienta oraz okresu kredytowania. Na wszystkich poziomach kompetencyjnych decyzje kredytowe podejmowane są w trybie dwuosobowym (zasada „czterech oczu”) przez przedstawiciela linii biznesowej i przedstawiciela jednostki organizacyjnej odpowiedzialnej za niezależną od linii biznesowej ocenę ryzyka klienta i transakcji. W odniesieniu do klientów, dla których ocena ryzyka kredytowego dokonywana jest przy pomocy uproszczonych zasad oceny ryzyka lub modeli oceny ryzyka, w tym modeli scoringowych zatwierdzonych odpowiednio przez Komitet Zarządzania Ryzykiem lub Komitety Ryzyka Retail Banking/Personal Finance, decyzje kredytowe mogą być podejmowane jednoosobowo przez przedstawicieli linii biznesowych.
Bank w zakresie zarządzania ryzykiem kredytowym kieruje się następującymi zasadami:
Zasady nadzoru przez Bank ryzyka kredytowego generowanego przez działalność spółek zależnych określone zostały w Polityce kredytowej BNP Paribas Bank Polska S.A.
Bank rekomenduje, opiniuje i akceptuje polityki, zasady i metodologie stosowane przez spółki w zarządzaniu ryzykiem kredytowym.
W Banku i spółkach zależnych stosowane są równolegle metody zarządzania ryzykiem kredytowym, obejmujące:
W 2019 r. uzyskano łącznie 1 143,8 mln zł należności, z czego:
112,9 mln zł
738,8 mln zł
292,1 mln zł
Zostały dodatkowo wyróżnione w ramach ryzyka kredytowego Banku.
jest immanentnym ryzykiem, podejmowanym przez Bank w ramach prowadzonej działalności statutowej i podlega ono określonemu procesowi i zasadom zarządzania.
Zarząd dokonuje oceny przyjętej polityki zarządzania ryzykiem koncentracji pod względem sposobu jej stosowania, w szczególności w zakresie sprawdzenia jej skuteczności i adekwatności realizacji zasad w kontekście aktualnej i planowanej działalności oraz z uwzględnieniem strategii zarządzania ryzykiem. W sytuacji istotnych zmian w otoczeniu działania Banku lub strategii zarządzania ryzykiem, przegląd adekwatności procesu zarządzania ryzykiem koncentracji dokonywany jest niezwłocznie po wystąpieniu tej okoliczności. Właściwa ocena ryzyka koncentracji ponoszonego przez Bank w istotnym stopniu zależy od prawidłowej i pełnej identyfikacji kluczowych czynników ryzyka, które wpływają na poziom ryzyka koncentracji. W uzasadnionych przypadkach Bank identyfikuje ryzyko koncentracji w procesie planowania nowej działalności obejmującej wprowadzenie i rozwój nowych produktów, usług i obecności na rynkach oraz istotne zmiany dotychczasowych produktów, usług i zmiany na rynkach.
Dywersyfikacja portfela kredytowego jest jednym z ważniejszych narzędzi zarządzania ryzykiem kredytowym. Nadmierna koncentracja kredytowa jest zjawiskiem niepożądanym przez Bank, ponieważ powoduje wzrost ryzyka. Potencjalne straty z tym związane są na tyle dużym zagrożeniem, że stopień koncentracji powinien być monitorowany, kontrolowany i raportowany do kierownictwa Banku. Podstawowymi narzędziami ograniczania ryzyka koncentracji są mechanizmy identyfikacji i pomiaru ryzyka koncentracji oraz limity zaangażowań w poszczególnych segmentach portfela Banku oraz w spółkach zależnych. Narzędzia te pozwalają na różnicowanie portfela kredytowego i redukcję negatywnych skutków związanych z niekorzystnymi zmianami w poszczególnych obszarach gospodarki.
Za obszar (wymiar) istotnej koncentracji Bank uznaje sytuację w której udział danego obszaru (wymiaru) koncentracji w sumie bilansowej Banku jest równy lub przekracza 10% lub 5% planowanego na dany rok budżetowy wyniku finansowego netto Banku. W takiej sytuacji dany obszar (wymiar) koncentracji podlega analizom, raportowaniu i zarządzaniu w ramach procesu zarządzania ryzykiem koncentracji.
Jednym z potencjalnych źródeł ryzyka kredytowego jest wysoka koncentracja zaangażowań kredytowych Banku w poszczególne podmioty lub grupy podmiotów powiązanych ze sobą kapitałowo i organizacyjnie. W celu jej ograniczania Rozporządzenie UE nr 575/2013 określa limit maksymalnego zaangażowania Banku. Zgodnie z art. 395 Rozporządzenia UE nr 575/2013: Instytucja nie przyjmuje na siebie ekspozycji wobec klienta lub grupy powiązanych klientów, której wartość po uwzględnieniu skutku ograniczenia ryzyka kredytowego zgodnie z art. 399–403 przekracza 25% wartości jej uznanego kapitału. Jeżeli taki klient jest instytucją lub jeżeli do grupy powiązanych klientów należy co najmniej jedna instytucja, wartość ta nie przekracza 25% wartości uznanego kapitału instytucji lub kwoty 150 mln EUR, w zależności od tego, która z tych wartości jest wyższa, pod warunkiem że suma wartości ekspozycji wobec wszystkich powiązanych klientów niebędących instytucjami, po uwzględnieniu skutku ograniczenia ryzyka kredytowego zgodnie z art. 399-403, nie przekracza 25% wartości uznanego kapitału instytucji.
Bank dokonuje monitoringu limitów koncentracji zgodnie z art. 387 Rozporządzenia UE nr 575/2013. Według stanu na koniec 2019 r. limity określone w art. 395 Rozporządzenia UE nr 575/2013 nie zostały przekroczone. Według stanu na koniec 2019 roku zaangażowanie Banku w finansowanie klientów/grup klientów powiązanych kapitałowo lub organizacyjnie nie przekraczają limitu koncentracji zaangażowań. Suma zaangażowań równych lub przekraczających 10% funduszy własnych Banku stanowiła 17%.
Tolerancja ryzyka koncentracji jest określona w Banku poprzez system limitów wewnętrznych, które uwzględniają zarówno zakładane kierunki i dynamikę rozwoju biznesu przez Bank, akceptowalny poziom ryzyka kredytowego i płynności, jak również zewnętrzne uwarunkowania i perspektywy makroekonomiczne i sektorowe. Limity wewnętrzne dla ryzyka koncentracji kredytowych określane są m.in. dla:
Działania ograniczające ekspozycję Banku na ryzyko koncentracji mogą obejmować działania o charakterze systemowym oraz działania o charakterze pojedynczych/ specyficznych decyzji i transakcji. Do działań ograniczających ryzyko koncentracji o charakterze systemowym Bank zalicza:
Do działań ograniczających ryzyko koncentracji o charakterze pojedynczych/ specyficznych decyzji i transakcji Bank zalicza:
Przeprowadzaną przez Bank analizą koncentracji branżowej objęte są wszystkie ekspozycje kredytowe Banku wobec klientów instytucjonalnych. Bank definiuje branże w oparciu o Polską Klasyfikację Działalności (kod PKD 2007). Struktura zaangażowania Banku względem branż analizowana na koniec 2019 roku, podobnie jak na koniec 2018 roku, charakteryzuje się koncentracją wobec takich branż jak: Rolnictwo, Leśnictwo, Łowiectwo i Rybactwo; Produkcja Art. Spożywczych, Napojów i Wyrobów Tytoniowych. W roku 2018 składały się one na 32% zaangażowania branżowego, natomiast w roku 2019 zaangażowanie wobec tych trzech branż wyniosło 34%.
W 2019 r. największy udział kredytów zagrożonych w zaangażowaniu branżowym (22,1%) miało Hotele i restauracje; Działalność związana z kulturą rozrywką i rekreacją, (18,3%) Budownictwo obiektów inżynierii lądowej i wodnej oraz specjalistyczne oraz (12,9%) Działalność wydawnicza i poligrafia; Działalność związana z produkcją medialną.
W 2018 r. największy udział kredytów zagrożonych w zaangażowaniu branżowym (bez kredytów obligacyjnych): (20,3%) miało Hotele i restauracje; Działalność związana z kulturą rozrywką i rekreacją, (15,9%) Działalność wydawnicza i poligrafia; Działalność związana z produkcją medialną oraz (13,2%) Budownictwo obiektów inżynierii lądowej i wodnej oraz specjalistyczne.
obejmuje wszystkie ryzyka, które są związane z zawarciem umów finansowych z partnerem zagranicznym, gdzie istnieje możliwość, że wydarzenia gospodarcze, społeczne lub polityczne niekorzystnie wpłyną na wiarygodność kredytową dłużników Banku w danym kraju lub gdzie interwencja zagranicznego rządu mogłaby powstrzymać dłużnika (którym mógłby być sam rząd) przed wywiązaniem się z jego zobowiązań finansowych.
W 2019 r. Bank kontynuował konserwatywną politykę w zakresie podejmowania ryzyka krajów. Dokonywał okresowych przeglądów limitów na kraje i modyfikował poziom limitów dopasowując je ściśle do prognozowanych potrzeb biznesowych Banku i apetytu na ryzyko.
Według stanu na koniec grudnia 2019 r. 46% ekspozycji Banku wobec krajów stanowiły transakcje związane z zagraniczną działalnością kredytową Banku, transakcje skarbowe (w tym transakcje lokacyjne i pochodne) wyniosły 19%, a pozostałą część (35%) stanowiły transakcje handlu zagranicznego (akredytywy i gwarancje). Francja skupiała 31% ekspozycji, Niderlandy 12%, Luksemburg 10%, Belgia 9%, Szwajcaria 7%, Austria i Wielka Brytania po 6%. Pozostałe ekspozycje koncentrowały się wokół Białorusi, Czech i Turcji.